هر چه با من اینجاست
گل‌ها و اشیا برایم فعال، با اراده و اثرگذار بوده‌اند. هم‌دمی و کشیدن چیزهای معمولیِ اطرافم، برای به سخن در آوردن‌شان، نوعی روش برای فهم زندگی است. از این رو به دنبال شیء‌‌های قدیمی و یا پُرکاربردی نبودم که زندگی اجتماعی و فرهنگی تبیین شده‌ای دارند. سوژه باید به دلم می‌نشست و با نور و موقعیت‌اش هماهنگ می‌شد. تابش مستقیم نور روز و یا تاریکی شب معنایش را دگرگون می‌کرد و در غیاب انسان مهم‌تر به نظر می‌رسید. برای معنابخشی و یا فهم بهتر، موقعیت مکانی‌شان را تغییر می‌دادم و گاهی با ابژه‌های دیگر هم‌راه می‌شدند. ساعت‌ها روبه‌روی‌شان می‌نشستم و به آنها نگاه می‌کردم.
این آثار تلاش می‌کنند زندگی را از زاویه‌ای به‌ظاهر بی‌اهمیت‌ترِ روزمره روایت کنند. آنجا که آدمی دیگر در مرکز عالم قرار ندارد، بلکه موجودی است در میان موجودات و اشیا دیگر.
فتانه فروغی
Whatever is here with me
For me flowers and objects are active. They have a will and are transitory. Drawing what I see in my surroundings, my companions, in order to give them a voice is a way to understand life. Following this, I have not sought out antiques or very useful objects that hold the definitions of social and cultural life. Subjects must sit with me and be comfortable. They must harmonize with light and the existing circumstances. Direct daylight or extreme nocturnal darkness transforms their meaning, and with the absence of humans, seem to be more important than they are. In order to give meaning or better understand, I rearrange their situational positions and at times find objects to accompany them. I sat before them for hours and hours and just looked at them.
These works attempt to portray the everyday from a seemingly neutral point of view. At a place where people are not the center of the universe, but just creatures amidst other creatures and objects.
Fataneh Foroughi